พื้นหลัง

Ticagrelor เป็นตัวต่อต้านตัวใหม่ของตัวรับ P2Y12 [1]

มีรายงานว่า Ticagrelor สามารถยับยั้งการเกิดลิ่มเลือดของ ADP บนเกล็ดเลือดโดยต่อต้านตัวรับ P2Y12 Ticagrelor แสดงให้เห็นการยับยั้งการรวมตัวของเกล็ดเลือดนอกร่างกายอย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้ Ticagrelor ยังแนะนำการยับยั้งการรวมตัวของเกล็ดเลือดในมนุษย์โดยขึ้นกับขนาดยา นอกเหนือจากนี้ Ticagrelor ยังได้แสดงให้เห็นถึงศัตรูที่มีผลผูกพันทางวาจา แข็งขัน และย้อนกลับได้ ซึ่งแตกต่างจากสารยับยั้งอื่น ๆ Ticagrelor ยังรายงานว่าสามารถยับยั้งตัวรับ P2Y12 โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางเมตาบอลิซึม นอกจากนั้น Ticagrelor ยังเป็นสารต้านเกล็ดเลือด thienopyridine ตัวแรกและส่วนใหญ่ถูกเผาผลาญโดย CYP3A4 และ CYP2C19 [1] [2]

อ้างอิง:
[1] โจว ดี1, แอนเดอร์สสัน TB, กริมม์ เอสดับบลิว. การประเมินภายนอกร่างกายของปฏิกิริยาระหว่างยากับยาที่อาจเกิดขึ้นกับ ticagrelor: ฟีโนไทป์ของปฏิกิริยาไซโตโครม P450 การยับยั้ง การเหนี่ยวนำ และจลนพลศาสตร์เชิงอนุพันธ์ การกำจัดยา Metab 2011 เม.ย.;39(4):703-10.
[2] หลี่ Y1, แลนด์ควิสต์ ซี, กริมม์ SW. การจัดการและเมแทบอลิซึมของ ticagrelor ซึ่งเป็นตัวรับตัวรับ P2Y12 ตัวใหม่ ในหนู หนู และมาร์โมเซต การกำจัดยา Metab 2011 ก.ย.;39(9):1555-67. ดอย: 10.1124/dmd.111.039669. Epub 2011 13 มิ.ย.

คำอธิบาย

Ticagrelor (AZD6140) เป็นตัวรับ P2Y12 ชนิดรับประทานแบบย้อนกลับได้สำหรับการรักษาการรวมตัวของเกล็ดเลือด

ในหลอดทดลอง

Ticagrelor ส่งเสริมการยับยั้ง adenosine 5 มากขึ้น--ไดฟอสเฟต (ADP)-เหนี่ยวนำให้เกิดการปล่อย Ca2+ ในเกล็ดเลือดที่แยกออก เทียบกับคู่อริ P2Y12R อื่นๆ ผลกระทบเพิ่มเติมของ ticagrelor นอกเหนือจากการเป็นปรปักษ์กับ P2Y12R นี้ ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการที่ ticagrelor ยับยั้งการขนส่งนิวคลีโอไซด์ที่สมดุล 1 (ENT1) บนเกล็ดเลือด ซึ่งนำไปสู่การสะสมของอะดีโนซีนนอกเซลล์และการกระตุ้นการทำงานของตัวรับ A2A ของอะดีโนซีนคู่ควบ Gs เซลล์ B16-F10 แสดงปฏิสัมพันธ์ที่ลดลงกับเกล็ดเลือดจากหนูที่ได้รับ ticagrelor เมื่อเปรียบเทียบกับหนูที่ได้รับน้ำเกลือ[2]

ในแบบจำลองการแพร่กระจายของมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนมา B16-F10 ในหลอดเลือดดำและในกระเพาะ หนูที่รักษาด้วยขนาดทางคลินิกของ ticagrelor (10 มก./กก.) แสดงให้เห็นการลดลงอย่างเห็นได้ชัดในปอด (84%) และการแพร่กระจายของตับ (86%) นอกจากนี้ การรักษาด้วย ticagrelor ยังช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตเมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์ที่ได้รับน้ำเกลือ ผลที่คล้ายกันนี้พบได้ในแบบจำลองมะเร็งเต้านม 4T1 โดยมีการลดลงของการแพร่กระจายในปอด (55%) และไขกระดูก (87%) หลังการรักษาด้วย ticagrelor[2] การให้ ticagrelor ทางปากครั้งเดียว (1-10 มก./กก.) ทำให้เกิดการยับยั้งที่เกี่ยวข้องกับขนาดยาต่อการรวมตัวของเกล็ดเลือด Ticagrelor ในขนาดสูงสุด (10 มก./กก.) ยับยั้งการรวมตัวของเกล็ดเลือดอย่างมีนัยสำคัญที่ 1 ชั่วโมงหลังการให้ยา และจะสังเกตการยับยั้งสูงสุดที่ 4 ชั่วโมงหลังการให้ยา

พื้นที่จัดเก็บ

4°C ป้องกันแสง เก็บไว้ภายใต้ไนโตรเจน

*ในตัวทำละลาย : -80°ค 6 เดือน; -20°C 1 เดือน (ป้องกันแสง เก็บภายใต้ไนโตรเจน)

โครงสร้างทางเคมี